درمان کلوئید گوش Ear keloid treatment

کلوئید واکنش غیر طبیعی پوست به دنبال ایجاد زخم می باشد. دراین حالت فیبروبلاستهای پوست رشد کرده و تولید کلاژن خود را افزایش می دهند و ایجاد ضایعات برجسته روی سطح پوست می نمایند که  این ضایعات  ازحدود زخم اولیه فراتر می روند.

شیوع کلوئید درافراد با پوست تیره بالاتر از سایر نژادها می باشد. مهمترین قانون درمانی کلوئید پیشگیری از ایجاد زخم است.

 

در مواردی که جراحی بر روی پوست نیاز داریم، بایستی به این نکات توجه شود:

1)جراحی های غیرضروری زیبایی دربیمار باسابقه تولید کلوئید نبایستی انجام شود.

البته افراد با کلوئید درناحیه  لاله گوش، مستعد به ایجاد کلوئید پوست درسایر مناطق پوست نیستند.

۲) در زمان جراحی باید زخم بدون فشار و کشش بخیه شود.

۳) در جراحی های پوست، برش جراحی بر روی سطح پوست باید با چین های پوست وخطوط لانجر هماهنگ طراحی شود.

۴) برشهای جراحی نباید از سطوح مفاصل عبور نمایند.

با این حال پزشکان اغلب تمایلی به انجام جراحی کلوئید نشان نمی دهند چون احتمال عود و رشد مجدد کلوئید وجود دارد و ضایعه ای که عود نماید معمولا بزرگتر ازضایعه قبلی می باشد.

 

درمان:

درمان های متعددی برای کلوئید گوش وجود دارد که به صورت منفرد و یا اغلب به صورت ترکیبی برای بیمار طراحی می شود.

1) کرایوتراپی یا فریز کردن:  که درمان با نیتروژن مایع می باشد. ممکن است به عنوان درمان اولیه کلوئید یا همراه با روشهای درمانی دیگر استفاده شود. در این روش گاهی به جلسات متعدد فریز کردن، هر 4 تا 6 هفته یکبار، نیازداریم  و ترمیم ناحیه منجمد شده معمولا 2 تا 3 هفته طول خواهد کشید.

تزریق همزمان استروئید داخل ضایعه (تریامسینولون) به جلوگیری از عود کلوئید کمک می کند. این تزریق لازم است بعد از تحلیل رفتن  کلوئید هر 2 هفته یکبار تا 3 جلسه ادامه یابد. البته فریز کردن برای مدت طولانی، رنگ پوست را تغییر خواهد داد و باید در این مورد با بیمار صحبت نمود.

2) استفاده از ورقه های سیلیکون (silicone sheets): که در اوایل تشکیل کلوئید سودمند می باشد (کلوئیدهای با عمر کمتر از ۶ ماه). ورقه سیلیکونی باید روزانه 12 تا 20 ساعت روی ناحیه قرار داده شود و بعد از این مدت، پوست با صابون گلیسیرینه شسته شود و خشک  شود و دوباره در روز بعدی به همین صورت، مصرف شود. هر 1 تا 2 هفته یکبار، قطعه دیگری از ورقه سیلیکونی مصرف می شود. در نواحی مودار به دلیل احتمال فولیکولیت از ژل های سیلیکونی بهتراست استفاده نشود. ورقه های سیلیکونی در اکثر موارد حتی اگر سایز کلوئید را کوچک نکند، ولی اغلب علائم کلوئید را کاهش می دهد.

3) رادیوتراپی:  اگرهمراه با جراحی مورد استفاده قرار گیرد موجب کاهش احتمال عود کلوئید می شود.

4) فشار خارجی:  می تواند از رشد مجدد کلوئید بعد از جراحی جلوگیری کند و فشار باید تا 4 تا 6 ماه بعد ازجراحی استفاده شود واغلب همراه روشهای دیگر استفاده می شود.

5) جراحی: درمواردی که کلوئید علائم ناراحت کننده برای بیمار ایجاد می کند یا ظاهر آن برای بیمار خوشایند نمی باشد،  به شرط این که  بیمار ازجهت نقص سیستم ایمنی بررسی شود و اختلات انعقادی  نداشته باشد وخود کلوئید هم ازنظر وجود عفونت  یا سلامت پوست اطراف آن مشکلی نداشته باشد اقدام به جراحی صورت می گیرد.

 

جراحی کلوئید گوش روش ویژه ای دارد زیرا باید زیبائی لبه های لاله گوش مد نظر قرار بگیرد.

اگر کلوئید به اندازه کافی کوچک باشد (پایه کمترازیک سانتی متر) ونزدیک لبه لبول گوش نباشد، می توان آن را جراحی کرد  و بدون ترمیم رها کرد تا ترمیم طبیعی پوست (secondary intention)  زخم را بهبود دهد.

درموارد دیگر پوست خود کلوئید به عنوان اتوگرافت  استفاده می شود.

تزریق تریامسینولون درقاعده کلوئید هر 2 تا 3 هفته، برای حداقل 2 تزریق قبل ازعمل لازم است تا شانس عود کلوئید را کمتر نماید.

سپس درزمان جراحی محلول بی حسی موضعی مصرف می شود که ترکیبی از لیدوکائین و تریامسینولون است.

برای جراحی از پوست روی کلوئید استفاده میشود و بخیه ها 12 تا 14 روز باقی می مانند و بعد از برداشته شدن بخیه ها، تزریق مجدد  استروئید انجام می شود و هر 2 تا 3 هفته تکرار می شود. به نظر می رسد 4 تزریق بعد ازعمل، برای پیشگیری ازعود کافی می باشد.

منبع: متخصص وجراح گوش وحلق و بینی دکتر فاطمه آقائی

آدرس مطب : تهران ، فلکه دوم صادقیه ابتدای خیابان آیت اله کاشانی ، پشت بیمارستان ابن سینا خیابان شهید اعتمادیان پلاک 28 واحد شش تلفن 44059424-021