پوست پر مرغی (Keratosis pilaris)

برجستگیهای متعدد ریز و قرمز رنگ هستند که بر روی برخی نواحی پوست ایجاد شده و در لمس پوست، حس زبری (شبیه کاغذ سنباده) ایجاد می نماید. بعلت شیوع بالای پوست پر مرغی در جامعه، اکثر متخصصین پوست این وضعیت را بیماری اطلاق نمی نمایند و آن را بعنوان یک وضیت طبیعی پوست در نظر می گیرند. بین 30 تا 50 درصد بالغین مبتلا به این وضعیت می باشند.

بیماری در افراد با پوست خشک و سابقه اگزماهای سرشتی بطور شایع تر مشاهده می گردد. تشدید بیماری در زمستان بدنبال خشک شدن محیط دیده میشود. علت پوست پرمرغی، اختلال غیر طبیعی کراتینیزاسیون فولیکول های مو میباشد که موجب انسداد مجاری خروجی فولیکول مو با ماده کراتین میشود. بیماری ژنتیکی بوده و نحوه وراثت اتوزومال غالب میباشد.

محل شایع پوست پرمرغی در قسمت بالایی و خارج بازوها میباشد ولی در ران, باسن و گونه نیز رخ میدهد. توزیع ضایعات عموما بصورت قرینه بوده و رنگ آنها از رنگ پوست تا قرمز و قهوه ای تیره متغیر میباشد. ضایعات بدون علامت بوده و آثاری از خارش و زخمی شدن مشهود نیست. در برخی از افراد مبتلا، با افزایش سن ضایعات بهتر میشوند.

تشخیص بیماری بالینی است و بندرت نیاز به نمونه برداری از پوست خواهیم داشت.

درمان

هیچگونه درمان قطعی برای بیماری وجود ندارد.
پاک کننده ای غیر صابونی برای کاهش خشکی و زبری پوست سودمند می باشد.
استفاده از کرمهای مرطوب کننده با کاهش دادن خشکی پوست موجب بهبود نسبی ضایعات میشود.
استفاده از ترکیبات کراتولیتیک: اوره، اسید سالیسیلیک، اسید لاکتیک و لاکتات آمونیوم
ترکیبات مشتق از ویتامین آ موضعی (رتینویید و رتینول)
ترکیبات حاوی اسیدهای میوه AHA
لیزر موهای ناحیه درگیر شدت بیماری را کم می نماید.
لیزهای PDL و IPL در ضایعات قرمز پوستی کمک کننده میباشند.