علل کم پشتی مژه ها و روشهای درمان

یکی از جنبه های زیبایی صورت، داشتن مژه های پرپشت و بلند می باشد. موی مژه ها، همانند موهای دیگر نواحی بدن واجد سیکل رشد می باشند و هر دوره رشد حدود 2 تا 3 ماه طول می کشد.

وظیفه مژه ها حفاظت از چشم در مقابل نور آفتاب، گرد و خاک و رطوبت می باشد. مژه ها همچنین باعث زیبایی چهره می شود. مژه ها مانند یک صافی و یا یک توری عمل کرده و تا حدی از ورود ذرات خارجی به چشم جلوگیری نموده و باعث ایجاد رفلکس پلک زدن می شود.

ماداروز Madarosis اصطلاحی است که مربوط به از دست دادن یا ریختن مژه ها به دلیل آسیب به فولیکول مو میباشد.

علل کم پشتی مژه ها:

ژنتیک: یکی از علل شایع کم پشتی مژه ها زمینه ارثی است.
بیماریهای مادرزادی: EB
سن: افزایش سن موجب کاهش حجم مژه و نازک شدن آنها میشود.
وسواس اجباری کندن مو (تریکوتیلومانی)
آسیب های فیزیکی: این آسیبها خصوصا در هنگام آرایش نمودن و پاک کردن آرایش مسئول بخش عمده ای از این موارد میباشند. خالکوبی مژه ها نیزموجب آسیب به بافت مژه ها میگردد. استفاده از مژه های مصنوعی، رنگ مو و استفاده از ریمل نیز موجب کنده شدن مژه ها میشود.
طاسی منطقه ای (سکه ای)
بیماری های التهابی مزمن پوست: اگزمای پوست خشک، درماتیت سبورئیک، آکنه روزاسه، پسوریازیس، بیماری های تاولی (پمفیگوس) بخش عمده این بیماریها با خاراندن پلک و مژه ها، موجب کنده شدن موهای مژه میشوند.

عفونت های پوستی: گل مژه، بلفاریت استافیلوکوکی،عفونت با انگل دمودکس، تراخم، مخملک، سرخک، آبله مرغان
بیماری های داخلی: اختلالات تیرویید (کم کاری و پرکاری)، جذام، سل، ایدز، لوپوس سیستمیک، اختلالات غدد فوق کلیوی (آدیسون)، دیابت
کمبود های تغذیه ای: فقر آهن، کمبود اسید فولیک و بیوتین، سوء تغذیه و کمبود پروتئین
داروها:داروهای شیمی درمانی، رتینویید خوراکی، داروهای ضد انعقاد خون، متی مازول، کینین ها، بیسموت، طلا، بروموکریپتین، والپروات سدیم
مسمومیت: آرسنیک، تالیوم، ویتامین آ

برای تشخیص بایستی تاریخچه دقیق از بیمار گرفته شود و انجام آزمایش های خون برای رد علل ثانویه لازم می باشد.

درمان:

برطرف نمودن علل زمینه ای اولین اصل درمان می باشد. درمان اختلالات تیرویید و بر طرف نمودن کم خونی و کنترل بیماری های التهابی پوست پلک، منجر به بهبود کم پشتی مژه ها میگردد.

کمبودهای تغذیه ای نیز موجب تسریع روند رشد مژه ها میشود. تنها داروهای موثر و علمی برای تقویت مژه ها، استفاده از داروهای لاتانوپروست و بیماتوپروست هستند که از مشتقات ماده پروستاگلاندین می باشند. اثر بخشی این داروها محدود به زمان مصرفشان می باشد و درمان فقط در موارد محدود و تحت نظر پزشک متخصص توصیه میشود.

این داروها گرانقیمت بوده و تنها بر روی مژه های پلک بالا قابل استفاده می باشند. مصرف این داروها بعلت احتمال بالا رفتن فشار داخل چشم و خطر گلوکوم در افراد با سن بالا توصیه نمیشود و ریسک ایجاد لک تیره بر روی پوست پلک وجود دارد.

پیوند موی مژه، در موارد خاص مانند اختلالات ژنتیکی و بیماریهای خاص امکان پذیر می باشد.

منبع: دکتر مرتضی حیدری متخصص پوست، مو و زیبایی